11 Şubat 2012 Cumartesi

bi gurultu koptu
evet evet herkes uyanmış.. bir ben yatıyorum işsiz bir cumartesi sabahında..
yavaşça kalktım henüz odamdan çıkasım yok. müzik actım seni düşünüyorum artık ne yapacağını bilmiyorum ve haftasonlarını sevmiyorum. pazar sevişgenlerini bile okumak istemiyorum. seninle ilgili senaryolar geliyor gidiyor.. kıskanıyorum.
zaman epey geçti. ne odamın kapısını çalan var ne de çağıran "haydi kahvaltıya"..
aklımdan çıkmıyorsun ve ben dibe battıkca battığımı hissediyorum. ayaklandım kapıyı açtım. bir not. ev sessiz..
"bebeğim ben pazara gidiyorum, çamaşırları asar mısın"
yalnızlığım bir kez daha çarptı yuzume.. seni ozledim.. paylaşımlarımızı.. gözlerini..
herkesin bi hayatı var ve ben hiç birine tam anlamıyla dahil değilim. ben ne için kim için yalnızlığı seçiyorum bilmiyorum. bilmiyorum ama şimdi tutamıyorum işte gözyaşlarımı..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder